پیش از اینکه هر فعالیت را اغاز کنیم باید در برای موفقیت در ان به ایجاد زمینه ای بپردازیم.ما در باندینگ میخاهیم درباره همین موضوع صحبت کنیم.بنابراین ما در این مطلب به بررسی آماده سازی هایی پیش از باندینگ خواهیم پرداخت.
خشک بودن محیط درمان از آن رو بسیار مهم است که مواد مورد استفاده برای باندینگ باید روی سطح مینای تمیز اعمال شود. بسیاری از پرایمرها و بعضی از مواد چسب هیدروفیل یا آب دوست هستند، اما در صورت آلودگی با آب دهان عملکرد مناسبی نخواهند داشت. پروتئین‌های آب دهان به سرعت با سطح مینای دندان واکنش می‌دهند و به آن می‌چسبند و لایه‌ای به نام پلاک یا پلیکل تشکیل می‌شود که ازباندینگ ارتودنسی مناسب جلوگیری می‌کند. در نتیجه در طول درمان سطح مینا باید به دور از زبان، گونه و لب‌ها نگه داشته شود.
پشت بریس طراحی توری مانندی دارد. زمانی که چسب روی براکت و دندان زده می‌شود، ترکیب مینای آماده‌سازی شده و پایه مشبک براکت اتصال خوبی را به دست می‌دهد.
امروزه جایگذاری بریس و عمل باندینگ معمولاً طی مراحل زیر انجام می‌شود:
- دندان با خمیری بدون طعم پولیش زده می‌شود، این عمل مشابه پولیش زدن بعد از جرم‌گیری است.
- برای خشک نگه داشتن محیط درمان و بهتر دیدن دندان‌ها از رترکتور گونه استفاده می‌شود.
- دندان‌ها با جریان هوای ملایم خشک می‌شود، ماده آماده سازی کننده یا کاندیشنر (اسیداچ) روی سطوح جلویی دندان‌ها زده می‌شود و 30 ثانیه روی سطح باقی می‌ماند.
- اسید پاک می‌شود و دندان دوباره با هوا و ساکشن خشک می‌شود. پرایمر روی دندان زده می‌شود.
- سیمان باندینگ پشت بریس زده می‌شود، سپس بریس روی دندان قرار داده می‌شود.
- براکت در موقعیت دقیق روی دندان گذاشته می‌شود و سیمان باندینگ اضافی پاک می‌شود.
- اگر سیمان باندینگ به نور حساس باشد، می‌توان چسب را با تابش نور آبی سفت کرد. بعضی از عامل‌های باندینگ با مواد شیمیایی سفت می‌شوند و با نور واکنش نمی‌دهند.
- رترکتور گونه برداشته و سیم‌ها قرار داده می‌شود.
:: برچسب‌ها:
درمان ارتودنسی,چسباندن براکت,براکت ارتودنسی,بند ارتودنسی,حین ارتودنسی,چسب ارتودنسی,باندینگ ارتودنسی,حلقه ارتودنسی,ارتودنسی فلزی,وسایل ارتودنسی,اسید اچ ,
:: بازدید از این مطلب : 422
|
امتیاز مطلب : 0
|
تعداد امتیازدهندگان : 0
|
مجموع امتیاز : 0
عضو شوید
عضویت سریع
آمار مطالب
آمار بازدید
